Kościół pw. św. Jakuba Starszego

Według tradycji wybudowany na miejscu spalonego kościoła pochodzącego z 1492 roku. Niektórzy jednak twierdzą, że po pożarze wymieniono tylko spalone i nadpalone belki, więc należy raczej mówić o rozbudowie pierwotnego gotyckiego kościoła. W 1754 roku zmieniono też konstrukcję z bryły jednonawowej na trójnawową i wzniesiono drewniano-murowaną wolnostojącą dzwonnicę o konstrukcji słupowej. W swojej historii obiekt ma kilkudziesięcioletni okres, gdy został zamieniony w zbór protestancki. Następnie w 1827 roku świątynię obito gontem, wówczas powstały także drewniane ogrodzenie i kostnica – stąd w ewidencji SAD widnieje zespół kościelny. Po 1975 roku, gdy po sąsiedzku powstała nowa murowana świątynia, obiekt użytkowany był sporadycznie i niestety powoli niszczał. W XX i XXI wieku kompleks był kilkakrotnie remontowany, zabezpieczany i konserwowany. Konstrukcja kościoła jest zrębowa, wzniesiona na ceglanej podmurówce. Ściany i dach są obite gontem, w dolnej partii ścian znajduje się oryginalny niewysoki fartuch gontowy chroniący podwaliny, obiegający dookoła budynek. Podział na nawy jest dzięki trzem parom drewnianych filarów. Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z okresu budowy lub remontu, tj. 1754 roku. Ołtarz główny datowany jest na ten sam okres, choć przeniesiony został w 1820 roku z dawnego kościoła oo. Dominikanów w Łańcucie. Z około 1830 roku pochodzi drewniana chrzcielnica w kształcie kielicha, nad którą wisi epitafium Wacława Hieronima Sierakowskiego, biskupa przemyskiego, upamiętniające konsekrację kościoła w 1754 roku. W kościele w święto patrona św. Jakuba 25 lipca odbywa się uroczysty odpust. Nieregularnie mają miejsce też koncerty muzyczne. Zespół znajduje się na Szlaku Jakubowym, a o kulcie tego apostoła w miejscowości świadczą między innymi figura świętego i poświęcona mu studzienka.