Zamek

Położony na wiślanej skarpie zespół pałacowo-parkowy Tarnowskich jest najcenniejszym zabytkiem Tarnobrzega. W średniowieczu w tym miejscu istniał dwór wieżowy o charakterze obronnym, zwany fortalicjum. Usytuowany był prawdopodobnie obok przeprawy przez rzekę. W 1522 roku posiadłość tę nabyła rodzina Tarnowskich, stając się siedzibą ich rozległego majątku przez kolejne cztery stulecia. W wyniku rozbudowy i przeprowadzonych prac modernizacyjnych skromny dwór obronny został przekształcony w imponującą rezydencję magnacką z zamkiem składającym się z głównego korpusu z dwoma bocznymi skrzydłami. Obiekt ten otoczono murami obronnymi oraz fosą. Zamku strzegły mury kurtynowe oraz bastiony. Zamek ten niestety został zniszczony w czasie wojny polsko-austriackiej w 1809 roku. Na jego gruzach Tarnowscy wybudowali w 2. poł. XIX wieku pałac w stylu neobarokowym. Przechowywano tam bogatą kolekcję dzieł sztuki oraz księgozbiór zgromadzony przez właścicieli Tarnobrzega. Ten bezcenny zbiór spłonął doszczętnie wraz z zamkiem w wyniku pożaru, do którego doszło w grudniu 1927 roku. Obecny kształt obiekt zyskał w 1931 roku, podczas odbudowy po pożarze. Po II wojnie światowej umieszczono tu technikum rolnicze. Od 2011 roku zamek dzikowski jest główną siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega.